Ikona z kawalkiem chleba i cebuli Notatki ambasadora na Wschodzie

Czytelniku, trzymasz w reku ksiazke niezwykla. W miare zaglebiania sie w tekst bedzie narastac twoje zdumienie i niedowierzanie: wiec tacy tez moga byc polscy dyplomaci? Rozswietleni, tak jak sie pisze w tradycyjnych tekstach, swiatlem wiary, chrzescijanska pasja wspolodczuwania? A zarazem przenikliwi w analizach spolecznych i politycznych? Moze odpowiedz wynika z prostego faktu, ze zarowno sluzba dyplomatyczna, jak i zycie czlowieka wierzacego realizuja sie w ruchu, w drodze. Bo Zdzislaw Nowicki byl czlowiekiem wyjatkowym, charyzmatyczna osobowoscia, swiadomym niezwyklosci swojego losu, lecz przede wszystkim - obowiazku rozdawania siebie innym. Choc rownoczesnie (co za blogoslawiona cecha!) wszystko, czego dokonal, zetkniecie sie z kazdym napotkanym przechodniem traktowal jako dar. Jerzy Bahr, Ambasador Tytularny Radosc, ze spotkalem prawdziwego ambasadora. Kompetentny, odwazny, o goracym sercu. Jest moim przewodnikiem w zglebianiu trudnych dziejow naszego wspolistnienia z sasiadami. Ale nie tylko. Ufalem mu w docieraniu do spraw najistotniejszych. Jan Grzegorczyk, pisarz Zdzislawa zapamietalem jako rozkosznego gawedziarza z niewyczerpana wiedza dotyczaca wszystkiego, co dzialo sie za wschodnia granica. Takiego odnajduje go dzis w jego tekstach. o. Pawel Kozacki, dominikanin Zdzislaw Nowicki (1951-2006), polski dyplomata, senator I kadencji, konsul generalny RP w Petersburgu w latach 1992-1996, w Charkowie - 1996-1998; ambasador RP w Kazachstanie i w Kirgistanie w latach 2000-2004.