Ksiega niepokoju

Prezentowany ponizej przeklad Ksiegi niepokoju oparty zostal na dziewiatym wydaniu Richarda Zenitha (2011). Tym samym wprowadza on istotne zmiany w odniesieniu do poprzedniego wydania Ksiegi w moim przekladzie (opartego na czwartym wydaniu Zenitha z 2003 roku), ktore ukazalo sie Warszawie w 2007. Poza tym, ze tekst przeszedl nowa redakcje w oparciu o nowy oryginal, zostal tez poszerzony o wspomniane siedem fragmentow. Uwzgledniono w nim takze kilkaset zmian wyniklych z nowych odczytan rekopisow - w wiekszosci przypadkow nadajacych zdaniu calkiem nowy sens - oraz usunieto czesc akapitow. Te z "wielkich fragmentow" (skladajacych sie na druga czesc ksiazki), ktore w poprzednich wydaniach nosily jednakowe tytuly, a zroznicowane byly numerycznie, teraz zostaly polaczone w calosci podzielone jedynie gwiazdkami. Na koncu umieszczono kilka szczatkowych tekstow (oznaczonych jako apendyksy), ktore Wydawca zidentyfikowal jako nieukonczone fragmenty Ksiegi niepokoju lub/i wersje fragmentow istniejacych. [...] Dokonane przez Richarda Zenitha drobiazgowe, bibliofilskie opracowanie Ksiegi zostalo w polskim wydaniu zredukowane do niezbednego minimum. Oryginal opatrzono w szczegolowe przypisy informujace miedzy innymi o datach (datowanych fragmentow), o tym, czy dany fragment zostal napisany recznie, czy na maszynie, jak rowniez o wszystkich wariantach poszczegolnych slow i zdan. W przypisach do polskiego wydania pomijalem te kwestie, a w przypadku fragmentow pozostawionych w roznych wersjach wybieralem taka propozycje Autora, ktora uznalem za najstosowniejsza. Michal Lipszyc, Ze wstepu