Las Malinèiras (Les Filles de la Mer)

Las Malinèiras qu’estot publicat permèir en 1912 dab l’ajuda e los conselhs de S. Palai e M. Camelat. Qu’estot de-tira considerat com ua òbra màger de la letradura occitana modèrna ; en aqueth genre mau-aisit qu’egau es la poësia lirica que s’i illustrèren davant eth Mistrau e Camelat, E. Barreyre s’a sabut portar au nivèu deus mei grans poètas d’òc. « ... A nosauts lo barret de lana e los cravans E los calhòcs de neu que van pescar los grans Sas hanhèirs d’Arcaishon quan la mar es abaishada ! A nosauts los braçalhs obèrts de las gran’mars Los minjars en plena aiga on parpàlhan las velas E dau só la broèla, e las sentas estelas ! »La presenta edicion — hèita 40 ans après la permèira en grafia occitana, qu’es estada hòrt aumentada de pèças ineditas per rapòrt a las edicions de 1912 e 1953. Que balha atau ua vista plan mei complèta de l’òbra deu pescaire d’Arès. Que torna préner los avant-dísers de las edicions de 1953 e 1983 e mei las traduccions en francés de las permèiras edicions. Emilien Barreyre, vadut a Arès (Gironda) en 1883, qu’es lo poèta de la mar e de la vita vitanta deus malinèirs e de las malinèiras de la Laca d’Arcaishon. Permèir de tot qu’es hilh de pescaire, pescaire eth-medish, e digun miélher qu’eth ne sabot cantar la Gran Mar gascona, son bòrn e sa gent. Caçat per la praubèra deu país carit entà la banlèga de París, qu’i morirà en 1944 shens aver podut tornar véder la tèrra-mair.