Smiercionosne slowa, zabojcze uroki

W dostepnej w Polsce dosc obszernej literaturze etnologicznej na temat magii nie ma podobnego opracowania. Jego niezwykloscia sa dwie warstwy narracji informacyjnej, a obydwie maja walor dydaktyczny i naukowy, ktorych nie sposob od siebie oddzielic. Jest to przede wszystkim doskonaly pokaz etnograficznej metody naukowego rozwazania problemu i badan terenowych. Autorka ukazuje skomplikowanie i wage problemu, ktoremu poswiecila wiele miesiecy studiow i prawie trzy lata badan w terenie. Krok po kroku prowadzi czytajacego przez gaszcz opinii na temat czarownictwa i magii, prezentowanych przez folklorystow, psychiatrow, okultystow, dziennikarzy, a potem zglebia swiatowa literature antropologiczna, etnologiczna, etnograficzna. Pokazuje dokladnie trudnosci z formulowaniem pytan badawczych, z rozumieniem sensu uzyskanych odpowiedzi, wreszcie z czynnym uczestniczeniem w wiejskim odczynianiu urokow. Tu ma znaczenie przede wszystkim proces postepowania naukowego, wyraznie i jasno przedstawiony przez autorke. I wlasnie to jest wyjatkowo cenna instrukcja postepowania w badaniu terenowym, w prezentacji materialu i w probach jego wyjasniania - ta ksiazka to gotowy plan zajec z metodyki terenowej eksploracji. Druga, nie mniej wazna warstwa ksiazki jest faktografia. Obraz magii w wioskach francuskiej prowincji pokazany jest tu na tle kulturowym tego regionu. W Polsce nie ma nie tylko ksiazek, lecz w ogole informacji o wspolczesnym stanie kultury tradycyjnej (czy ludowej) w Europie Zachodniej, nie wspominajac juz o Francji. W ksiazce zostal utrwalony szkic poczynan ludzi scierajacych sie z codziennoscia i skazanych niejako na rozwiazywanie jej problemow za pomoca dawnych sposobow, w tym takze magii.