Sofostrofa i inne wiersze

"Czytajac wiersze MLB, nigdy nie wiem, gdzie wyladuje. Prawde mowiac, nie zawsze tez wiem, z jakiego miejsca sie odbilem (lub z jakiego mnie wyrzucilo). Lektura MLB to lot z nieznanego w niepewne. Wyrzucony w powietrze przez wybuch - tak czuje sie jako czytelnik tych wierszy. To, co utrzymuje mnie w powietrzu - i sprawia satysfakcje - to energia autora, ktora najpierw doprowadza jezyk do eksplozji, a nastepnie do tanca. Pozycja MLB w polskiej poezji to wlasciwie a-pozycja. Zawsze obok czy w bok, z dala od mainstreamu, z dala od jakiegokolwiek streamu (choc nie bez spokrewnien). Nie w miejscu, ale w ruchu, w przemieszczeniu. Zdumiewajaca jest ta zgodnosc wewnetrznego temperamentu wierszy z zewnetrznym temperamentem ich autora. Wiersze sa "ruchliwe", migotliwe; obrazy rozbite, znaczenia rozkolysane, sensy niestabilne. A osoba autora - nieprzypisana, nieprzyszpilona, zawsze na swiecie wolnosci. Rozbawiona tym, co sie jej w kolejnym wierszu przydarzylo. I jeszcze jedno. W Sofostrofie MLB po raz kolejny udowadnia, ze mozliwosci polszczyzny sa wieksze nizby sie zdawalo, a nieustanne wedrowanie po jej zasobach, po wysokich i niskich rejestrach, lazenie tam, gdzie nikt nie lazi - moze owocowac poetycko."