Szlakiem rodow rycerskich dawnego Mazowsza w XV-XVI wieku Tom II Powiat Blonski i Tarczynski

W drugim tomie naszego cyklu "Szlakiem rodow rycerskich dawnego Mazowsza w XV-XVI wieku" zapraszamy na tereny lezace nieco dalej na zachod od Warszawy. Sa to historyczne powiaty tarczynski i blonski, ktore pojawily sie na mapie nowego podzialu administracyjnego zwiazanego z reorganizacja sadownictwa mazowieckiego w koncu XIV w. Wlasnie w Tarczynie i Bloniu zatrzymywal sie sad ksiazecy zlozony z sedziego, podsedka i lokalnych urzednikow, a okolice tych najznaczniejszych osrodkow na zachod od Warszawy utworzyly powiaty. Sam termin wywodzil sie od "dnia wietnego", czyli wiecu zgromadzenia sadowego o z gory zapowiedzianym terminie. W Bloniu oddzielny zarzad majatkiem wladcy spoczywal od XV w. w reku starosty niegrodowego. W wedrowce naszej bedziemy sie posuwac z polnocy na poludnie zatrzymujac sie w szesciu gniazdach rycerskich rodow rozproszonych na stosunkowo niewielkim obszarze obu powiatow. Stad i niniejszy tom ma mniejsza objetosc niz pierwszy, poswiecony dwu i polkrotnie ludniejszemu powiatowi warszawskiemu. Zawiera szkice dotyczace 15 osob, w tym 3 urzednikow, 8 towarzyszy i 4 rycerzy. W wypadku Pilikow ze Skul cofnelismy sie nawet do lat 80 i 90-tych XIV w. ze wzgledu na wyjatkowosc tych postaci reprezentujacych mazowiecka wojskowosc poznego sredniowiecza. Uzyte metody i tematyka mieszczaca sie w sferze historii wojskowej, regionalnej i turystyki historyczno-wojskowej okreslone zostaly we wstepie do tomu pierwszego. Nalezy jednak zwrocic uwage, ze brakuje w omawianej grupie rotmistrzow zacieznych. Kwalifikowani do omowienia przed podjeciem glebszych badan Janusz Swiecicki i Jan Zaborowski okazali sie bowiem osobami nie zwiazanymi z powiatem blonskim. Przypadki te swiadcza o duzych trudnosciach przy identyfikacji zolnierzy jazdy zacieznej. W lepszej sytuacji sa badacze piechoty, poniewaz sluzacy w tym rodzaju wojska kombatanci mieli najczesciej zaznaczone swe pochodzenie w rejestrach popisowych.