Uczucia w dobie kapitalizmu

Eva Illouz w sposob smialy i tworczy, nadto klarowny, porusza podstawowe zagadnienia wspolczesnej kultury. Wychodzi w swoich rozwazaniach od zaskakujacej tezy, ze kapitalizm uksztaltowal intensywna kulture uczuc i emocji - w miejscu pracy, w rodzinie i we wszelkich rodzajach wiezi spolecznych. Co wiecej, jesli stosunki ekonomiczne w coraz to wiekszej mierze determinowane sa przez czucia, to rowniez o sferze uczuc da sie stwierdzic, ze wszechogarniajaca sfera ekonomii odciska na nich swoje pietno. Te swoista zaleznosc Illouz okresla jako "kapitalizm emocjonalny" i tropi go w rozmaitych dziedzinach i na roznych poziomach relacji spolecznych. "Kapitalizm emocjonalny" wyksztalcil kulture emocjonalna, w ktorej nacisk na uczucia rozbija tradycyjny podzial na pozbawiona emocji sfere publiczna i naladowana uczuciem sfere prywatna. Nastepuje przemieszanie i zlaczenie (niekiedy przeciw sobie) dyskursow i praktyk emocjonalnych z ekonomicznymi - uczucia staja sie elementem zachowania ekonomicznego, a zycie emocjonalne, zwlaszcza warstw srednich, podporzadkowuje sie logice ekonomii. Konsekwencja jest urzeczowienie sfery uczuciowej i emocjonalizacja sfery publicznej.